çocukluğuma dair en güzel detaylardan biri olan dizi.
tabii ilk yayınlandığı dönem çok küçüktüm. ama sonradan sıkça gündüzleri - özellikle yazın - trt'de tekrarları verilirdi, her seferinde de en başından aynı zevkle izlerdik abimle.
şu sıralar ben 20 abim 23 ü dolduracak ve biz hala koçum benim izliyoruz, hatta repliklerini ezbere biliyoruz. peki koçum benim'i özel kılan neydi? hep bu soruya yanıt arıyorum izlerken.
çok sıradışı bir konusu olmamasına rağmen günümüz gençlik dizilerinden fersah fersah yukarıda olan bir diziydi.
zaten sevgili tarık akan diziyi özel kılan başlıca etkendi. ama başka arkadaşların da belirttiği gibi, bu diziden sonra kariyerinde yükselişe geçen yetenekli insanlarla dolu bir kadrosu vardı.
fakat benim için, bu diziyi diğer her şeyden farklı kılan şey daha doğrusu karakter kesinlikle ozan güven'in canlandırdığı umut karakteriydi.
koçum benim'den sonra da onlarca gençlik, lise dizisi çekildi. bunların çoğunda da babadan zengin hatta okulun bizzat sahibi olan kişilerin oğlu olma klişesi işlendi. ama bu sonradan çekilen dizilerde, babadan zengin liseli karakterler bir öğrenciden ziyade birer mafya babası, birer ağır abi modunda takılan, kendini herkesten üstün gören, astığım astık kestiğim kestik, duygusuz, kalas gibi aşırı itici tiplerdi.
(bkz: kerem sayer )
şimdi koçum benim'i ( ve umut'u) yeniden izlerken bu yeni dizilerdeki klişeler iyice gözüme batıyor.
ha diyeceksiniz ki umut çok mu efendiydi? hayır, yeri gelince onun için de "adam pisliğin teki çıktı rıza baba" repliği kullanılabilirdi. fakat umut siyah değil, gri bir karakterdi. sanırım karakteri ve dolayısıyla diziyi sevmemin en büyük nedeni de buydu.
ha bu arada dizi benim için 25 bölümden ibarettir. zira caanım ozan güven gidip de yerine umut diye murat prosçiler geldiği bölüm dizi bütün ruhunu kaybeder. elbette oyuncu değişikliği olabilir, fakat ozan güven'in umut'u ile murat prosçiler'in umut'u kesinlikle aynı değildi. karakter ozan güven zamanında komik, fırlama, bazen sinir bozucu olsa bile sempatik bir tip iken, murat prosçiler ile birlikte tam bir hödüğe evrilmişti. karakterin bu çizgide ilerleyen inanılmaz değişimi bütün tadımı kaçırsa da diğer karakterlerin - bilhassa can karakterine hayat veren tarık akan'ın- hatrına son bölüme kadar izliyorum...
farklı bir ayrıntı olarak, emre'nin maçlarda taktığı uğurlu beyaz bandanası benim için hala dizi tarihimizdeki en ikonik ve karakteristik şeylerden biridir :d
yanlışım varsa düzeltin dipnotu: youtube'da final bölümü olan 47. bölümün altında, dizinin aslında 91 bölüm olduğu ama bazı telif sorunları nedeniyle bu bölümlerin yayımlanmadığı gibi yorumlar var. bunca yıllık koçum benim izleyicisiyim bunu ilk defa duyuyorum. eğer öyle ise yiğit özgür modumu açarak: "ay olabilir mi öyle bişey? lütfen olsun çünkü!" diyebilirim de...